Agony - Rozdział XXVIII.

Wyjaśnienia zajęły naprawdę długo, ale był na to przygotowany. Z góry założył że Naruto niczego nie zrozumie za pierwszym razem i będzie musiał powtarzać. Tak jak się spodziewał spektakularna "ucieczka" została przez niego bardzo chaotycznie skomentowana i oprawiona dodatkowo w uszczypliwy komentarz Gaary. Chociaż nawiązywało to bardziej do jego przeszłości i związku z tym jak rzekomo mógł łatwo wyjść z równowagi i rzucić się w dzikim biegu aby sprawdzić czy Itachiemu nic nie jest. Cudem powstrzymał się od odpowiedzi, całkowicie ignorując to co Kazekage powiedział, ale robił to bardziej pod ich niedawny rozejm. Przy okazji miał sposobność aby się przekonać, że przywódca piasku także zmienił się charakterem. Ten Gaara którego pamiętał pozostałby całkowicie cichy i neutralny.
-Wracając jednak do tematu. Poprosiłem zaufanego człowieka żeby sprawdzał czy z drzewem wszystko w porządku. Jakoś nie podoba mi się ta historia z krukami. Lepiej dmuchać na zimne. -Uzumaki w końcu dotknął tego co go interesowało najbardziej i na tym też skupił całą swoją uwagę.
-Wiesz że to nie wystarczy. -Rzucił stwierdzeniem, obarczając go przy okazji przeszywającym spojrzeniem. Czy Naruto był tak naiwny czy opóźniony w rozwoju? Obserwowanie sprawy z zewnątrz niczego nie zmieni. Owszem, będzie widać jeżeli skażenie znowu zacznie się rozprzestrzeniać, ale wszystko skupiało się tylko i wyłącznie na technikach wzrokowych. Zwłaszcza sharinganie. Bez niego wiedzieli tak dużo co i nic. Dodatkowo tylko Sasuke był adekwatny żeby tam chodzić i to sprawdzać. Cholernie mu się to nie podobało i miał coraz mniej ochoty na chociażby najmniejszy kontakt ze sprawą, ale po tym jak streścił swoje podejrzenia co do związku ziemi i Itachiego nie miał większego wyboru. Gdyby się nie zobowiązał prędzej czy później pewnie by tam polazł.
-Wiem i dlatego będę musiał prosić abyś od czasu do czasu się temu przyjrzał. Z bezpiecznej odległości rzecz jasna. Wolałbym też żeby ktoś ci w tych wycieczkach towarzyszył. Nigdy nie masz pewności co się zdarzy, a jeżeli faktycznie miałaby zajść taka ewentualność lepiej mieć kogoś drugiego pod ręką. -Uchiha pokiwał głową po raz pierwszy od dłuższego czasu nie poddając negacji żadnego jego słowa. Nie lubił gapiów, zwłaszcza jeżeli nie byli przez niego osobiście sprawdzeni, ale to akurat stało się czymś uzasadnionym. Lata praktyki jako osoba poszukiwana dawały mu trochę więcej doświadczenia. Tych nawyków prawdopodobnie nie mógł się już pozbyć i wcale tego nie żałował. Wewnętrznie wierzył że nadmiar podejrzliwości był zdecydowanie lepszy niż naiwna wiara w czyjeś dobre intencje. Miał sporo przykładów z realnego życia, swojego i innych. Trzeba było tylko uważnie obserwować i rozgrywać swoją partię ostrożnie.
-Chyba będę najodpowiedniejszy. -Zasugerował Shikamaru, do tej pory pozostający w całkowitej ciszy. Słuchał i analizował jak to miał w zwyczaju. Naruto jedynie uśmiechnął się lekko i skinął głową bez wszczynania przesłuchania. Dlaczego, po co i jak. Prawda, był Hokage od niezbyt dawna ale praca z Shikamaru to już całkowicie inna sprawa. Pomijając wielką wojnę shinobi to byli przyjaciółmi dłuższy kawał czasu i nauczył się tego że jak Nara coś mówi, zwłaszcza o sobie to ma w tym stuprocentową rację. Jego osądy były poparte dokładną analizą i wnioskami. Robił to co było najlepszym rozwiązaniem dla wioski.
-Liczymy na ciebie. Sasuke skontaktuje się z tobą gdy będzie planował kontrolę.-Rzekł w końcu, splatając palce na biurku. Odwrócił się w stronę reszty zgromadzonych i posłał im pokrzepiające, aczkolwiek stanowcze spojrzenie. -Skoro już mamy wszystko ustalone to pozostaje tylko jedna kwestia... Shikamaru? -Zarówno Kazekage jak i Shikamaru westchnęli praktycznie w tym samym momencie, mimo iż ten pierwszy chwilę potem uśmiechnął się w całkiem przyjemny dla oka sposób. Nie mniej reakcja spowodowała to że brew Itachiego uniosła się pytająco ku górze.
-Chciałbym żebyście przyszli dzisiaj wieczorem do mojego rodzinnego domu. To nic związanego ze sprawami wioski, ale jeżeli odmówicie to z pewnością urwie mi głowę... No nic. Nie mogę więcej powiedzieć. To też byłoby zbyt niebezpieczne... i kłopotliwe. -Ostatnie słowo dodał już na tyle cicho że mało kto był w stanie je dosłyszeć. Na dodatek kontrolnie rozejrzał się po bokach jakby spodziewał się gdzieś kogoś ujrzeć. Ponownie westchnął, a Naruto, najwyraźniej wtajemniczony już w całą sytuację zaczął dziko rechotać. Tyle absurdu i dziwactwa w tak krótkim czasie sprawiło że Sasuke miał serdecznie dość i coraz bardziej się irytował. Nie wiedział co i dlaczego, a niezbyt lubił niedoinformowanie.
-Niech będzie. -Rzucił tylko dla świętego spokoju, kierując się w stronę drzwi. Skoro skończyli to równie dobrze mógł iść potrenować. Przez natłok wydarzeń dawno nie miał czasu żeby cokolwiek ze sobą zrobić przez co czuł się źle sam ze sobą. Niegdyś wysiłek fizyczny stanowił połowę jego dnia. Oczywiście motywowany zabiciem Itachiego, ale gdy już było po wszystkim nie mógł porzucić rutyny... i tylko ona ratowała go od popadnięcia w jakiś rodzaj obłędu. Cóż. Na pewien czas.
-Obiecaj że nie będziesz robić nic lekkomyślnego i niezależnie od sytuacji w pierwszym momencie zawiadomisz Shikamaru. -Drgnął, wyrywając się z krainy myśli i zerknął ukradkiem na brata który najwyraźniej podążył za nim gdy opuszczał gabinet. Oparł się łokciami o barierkę schodów i zmierzył do uważnym wzrokiem.
-Dobrze. Pod warunkiem że ty nie będziesz się zbliżał do niczego co ma związek z ziemią. Przynajmniej do czasu kiedy coś potwierdzę. -Oznajmił, nie mając zamiaru godzić się na inne ustępstwa. To że podał mu niekompletną wersję swoich planów to i tak już według niego było dużo. Normalnie nie zdradziłby kompletnie nic, ale zakładając że coś miało się zmienić - kiedyś musiał. Wyciągnął przed siebie rękę, a ta chwilę potem została uściśnięta. Zawarli niewerbalne porozumienie. Dodał do tego skinięcie głową, a zaraz po tym nie tracąc więcej czasu ruszył schodami w dół.
-Dokąd?
-Do laboratorium. -Zauważając delikatną nutę zaskoczenia w spojrzeniu brata nie mógł się powstrzymać przed prychnięciem. -Proszę cię. Przez kilka lat przebywałem u Orochimaru. Pomijając fakt że codziennie przyjmowałem niezliczone rodzaje trucizn w wystarczających ilościach żeby się od nich uodpornić to miałem też dostęp do różnych badań. Gdybym skończył nie potrafiąc nawet podstaw z tej dziedziny to równie dobrze mógłbym zostać w wiosce. -Sarknął, w międzyczasie wyciągając ze spodni mały słoiczek. Bez wyjaśnienia rzucił nim w stronę Itachiego, mając absolutną pewność że bezbłędnie go złapie.
-Czy to?
-Jak widać. -Podsumował krótko, nie przerywając swojej wędrówki. Ludzie wciąż przyglądali im się jak jakiejś anomalii i wolał wystawiać oblicze na gapiów tak krótko jak to możliwe. Zwłaszcza że podejrzewał iż do wieczora nie wyjdą z laboratorium, o ile w ogóle dałoby się to załatwić w ciągu dzisiejszego dnia.
-Dlaczego nie wspomniałeś nic o tym Naruto? -Drążył Itachi, zaciskając palce na niezbyt dużym słoiczku.
-Wie. Sam dostarczył mi tego paskudztwa, ale stwierdził że najlepszym wyjściem będzie zostawić informację między nami. Póki co. -Westchnął, nieco zmęczony tłumaczeniem wszystkiego dokładnie i od początku. Niestety Itachi był zbyt spostrzegawczy, a co za tym idzie - dociekliwy. Wiedział że do końca będzie miał nutę wątpliwości, która zostanie zabita dopiero gdy porozmawia z Młotkiem. Z drugiej strony wcale nie liczył na bezgraniczną ufność i oddanie bo coś takiego przychodziło po czynach, a nie słowach. Obaj jeszcze nic szczególnego nie zrobili żeby darzyć się zaufaniem, mimo iż nie potrafił uwolnić się od tej chemii. Trochę jak narkotyki. Wiesz że chcesz je wywalić bo ci szkodzą, ale nie potrafisz. Nie na tym poziomie uzależnienia.
-Laboratoria Orochimaru? -Podchwycił po raz kolejny, gdy Sasuke wcisnął odpowiedni kamień, a przejście zaczęło się powoli wyłaniać w skale.
-Opuszczone od czasu gdy Trzeci odkrył jego badania nad techniką zmiany ciała. Cholernie zapuszczone ale to i tak lepiej niż mielibyśmy to robić w oficjalnym archiwum Konohy. Nie wiadomo co z tego wyjdzie, a w tym miejscu jest tak wiele postawionych barier i technik że nawet za dziesięć lat się nie doliczysz ile tak naprawdę ich pozakładał żeby jego zboczenia nie wyszły na jaw. -Zmarszczył brwi, aż nazbyt dobrze pojmując sposób działania byłego mistrza. Prawdopodobnie był jedyną osobą która potrafiła zrozumieć jego popędy i obawy o wykrycie w tamtym czasie. Nie dlatego że się z nim utożsamiał czy coś w tym rodzaju. Nic z tych rzeczy. Po prostu umiał obserwować. Jako pupilek, przyszłe ciało był przy nim praktycznie non stop i zdołał odkryć trochę sekretów. Dla własnego dobra i bezpieczeństwa.
-Uważaj czego dotykasz. Zwłaszcza jeśli wydaje ci się podejrzane. Wierz mi, niektóre rzeczy potrafiłyby cię zabić jeszcze długo po tym jak zostały porzucone. -Dodał gdy znaleźli się w największej sali. Niewątpliwie było to laboratorium. Po warstwie kurzu nie szło się domyślić. Wnioskował biorąc pod uwagę rozmieszczenie sprzętu i podobieństwa z tym co już dokładniej znał. -Poszukaj mi pustych naczyń jeśli to możliwe. -Wydał polecenie, sam zajmując się uporządkowaniem przyszłego stanowiska pracy. Niestety nie zdążył nawet zdjąć trzeciej płachty przykrywającej narzędzia, a skrzywił się i z irytacją odstąpił kilka kroków do tyłu. Szklane naczynia zalane formaliną i małe, zakonserwowane ciała dzieciaków wskazywały na to w jakim celu to laboratorium powstało, ale nie tylko. Orochimaru potrafił umieszczać sobie małe "pamiątki" niezależnie od tego w jaki sposób i nad czym aktualnie pracował.
-Prawie jak w domu. -Zironizował, wewnętrznie czując że Gad miałby z niego w tej chwili niezłą polewkę.
-Gdybym wiedział urządziłbym twój pokój nieco inaczej.
-Bardzo zabawne. -Zironizował, wyciągając otwartą rękę po szklane przedmioty, których było tak mało że Itachi mógł spokojnie przynieść wszystko za jednym zamachem. Bez ociągania zdmuchnął resztę kurzu pokrywającego blat i postawił tam to co się nadawało do użytku. Próbkę ziemi podzielił na trzy części, ale zanim zdobył się na jakiekolwiek działania podszedł jeszcze do regałów wykutych w skale i zaczął przerzucać książki wzrokiem.
-Czego szukamy?
-Wszystkiego co mogłoby dotyczyć komórek pierwszego lub pieczęci demona śmierci.
-Demona? Masz na myśli...
-Dokładnie tą technikę dzięki której Trzeci odebrał Orochimaru możliwość wykonywania technik. Jestem pewien że nawet będąc w Akatsuki słyszałeś w jakich okolicznościach do tego doszło. -Itachi skinął potakująco głową, ale między jego brwiami powstała zmarszczka sugerująca że oczekuje bardzo treściwych wyjaśnień.
-Co to ma związanego z ziemią? -Zapytał zaraz, wstrzymując się od pomocy. Jakaś część układanki mu nie pasowała. Zwłaszcza że rozmawiali o bardzo niebezpiecznej technice. Nie był pewien czy chce aby Sasuke kiedykolwiek znalazł się w jej posiadaniu. Nie sądził aby brat był w stanie jej użyć. Nie był tym typem osoby, a jednak niepokój sam wbił się w niego niczym ostre szpilki.
-Miejmy nadzieję że nic. Ufasz mi? -Zapytał, też zatrzymując się na chwilę po to aby posłać Itachiemu nie tyle rozgniewane, co pełne uporu i skrywanego napięcia spojrzenie.
-Ufam. -Odparł po dłuższej chwili Uchiha lecz kiedy Sasuke już miał się odwrócić i wznowić poszukiwania dodał. -Więc i ty spróbuj zaufać mi. Po co ci pieczęć demona śmierci? -Pytanie podkreślił mocno, łapiąc brata za podbródek. Wiedział już że go ma. Swoim tonem i zachowaniem na krótką chwilę przełamał barierę upartości. Sasuke westchnął co nie zdarzało mu się często i nie odrywając wzroku od Itachiego oparł się o regał.
-Przypomniałem sobie coś z okresu gdy... byłem lekko mówiąc niedysponowany. -O ile to możliwe twarz Łasicy jeszcze bardziej się spięła, ale nie powiedział nic, zachęcając Sasuke do kontynuowania po przez delikatny dotyk palców na jego policzku.
-Wiem że to ma związek z tym co się ze mną działo.
-Nic więcej? Żadnych szczegółów?
-Właśnie dlatego chcę się dowiedzieć więcej. Nie potrafię sobie przypomnieć i cholernie mnie to irytuje. W pierwszej kolejności zajmijmy się zapewnieniem ochrony wiosce, a potem poszukamy rozwiązań na moje problemy w książkach. Na tą chwilę nic innego nie przychodzi mi do głowy. -Itachi przechylił głowę jakby z zainteresowaniem, a jego twarz widocznie złagodniała.
-Co?
-Nic. Powiedziałeś "zapewnieniem ochrony wiosce". -Sasuke przewrócił oczami i pokręcił głową męczeńsko, ale nie próbował cofnąć swoich słów.