Mandarynka - Cz.1

Lato mijało bardzo spokojnie. Wraz z nadejściem upragnionego lipca, upały zaczęły słabnąć, z czego raczej każdy spragniony ulgi i chłodu mógł być zadowolony. Miniony czerwiec był bowiem taki jak nigdy wcześniej. Podczas gorąca można było oszaleć, dlatego nikt za specjalnie nie tęsknił za ukropem. Sasuke westchnął cicho, a następnie podskoczył aby wygodnie usiąść na kuchennym blacie. Po za zbliżającymi się nieubłaganie urodzinami, czekał na pewne wydarzenie z największą niecierpliwością. Rocznica. To już prawie cały rok chodził z Itachim i nie miał pojęcia jak to uczcić. W takich chwilach czuł się niemal jak kobieta dla której takie rzeczy bywały ważne. Niegdyś wcale by o czymś takim nie pomyślał. A teraz... sam już nie wiedział. Z jednej strony gdyby poczynił jakieś szczególne kroki ku temu czułby się równie zawstydzony jak przy pierwszych pieszczotach, które ku sobie wspólnie skierowali. Ale z drugiej... no cóż, liczył na ciekawe doświadczenie życiowe. Itachi wart był tego by zaryzykować. Tylko tutaj nasuwało się pytanie co mógłby mu dać w prezencie. Przypominał sobie tylko romantyczne kolacje z monotonnych i przesłodzonych seriali, gdzie też pełno było tego badziewia. Westchnął cicho podciągając nogi pod brodę i upił łyka gorącej herbaty. No to miał kolejny powód by poużalać się nad słabym poziomem swojej wyobraźni. Zawsze pozostawało mieć nadzieję, że mężczyzna nie pamiętał takich drobiazgów i nie był świadom nadchodzącego dnia. Jak na przekór, młodszy musiał pamiętać. Nie zapomniał, bowiem właśnie w tym dniu, którym wszystko się zmieniło wracali do domu z porządnych wakacji, na które ciężko wspólnie pracowali. Wtedy też po raz pierwszy znalazł się za granicą i zobaczył piękne krajobrazy Grecji. Pociągnął kolejny łyk rozgrzewającego napoju, wspominając to wszytko z uśmiechem na ustach. Mógł sobie pozwolić na chwilę rozleniwienia po długim dniu w szkole. Liceum było wyczerpującym okresem i nawet sam Itachi, będący obecnie początkującym studentem, przyznawał, że dzienne lekcje na uniwersytecie to nic w porównaniu do jego czasów licealnych. Dodatkowo krótkowłosy nie poszedł na łatwiznę i wybrał kierunek, którego ukochany unikał jak ognia. Profil na którym kształtowało się umiejętności plastyczne wymagał cierpliwości i oddania  w wykonywanej pracy, bowiem jak wiadomo krytycy znajdowali się też wśród nauczycieli. Braki, które ciągnęły się za nim od gimnazjum też nie pomagały, a uczyć się podstaw musiał na własną rękę. Ewentualnie pobierał co jakiś czas korepetycje od przyjaciół i to by było na tyle. Zadrżał czując zimno i odstawił pusty już kubek. Lekko zeskoczył z szarej powierzchni, niechętnie przezwyciężając rozleniwienie. Skierował się do salonu, a tam zerknął na zegar aby dowiedzieć się jak późno już jest.
W pół do siódmej.
-Powinien już być.
Szepnął na głos sam do siebie, nie zdając sobie sprawy z faktu jak dziwnie by to wyglądało dla osoby obserwującej. Czekanie na Itachiego zawsze było dosyć męczące. O ile nie odrabiał lekcji, lub nie rysował nie miał co ze sobą zrobić. A tak się składało, że wszystko miał już zrobione na kolejny dzień. Dlatego zrezygnował z głupiego patrzenia się i postanowił wziąć prysznic. Długi i odprężający. Zadrżał na samą myśl, z przekonaniem, że to najlepsza rzecz jaką może zrobić.
Odkręcił wodę i poczekał aż nabierze odpowiedniej temperatury, a następnie zrzucając z siebie ubrania wszedł pod ciepły strumień. Z zadowoleniem odetchnął, gdy przyjemne dreszcze przeszły przez spięte ciało, po pierwszym zetknięciu z wodą. Tak jak się tego spodziewał, to było to czego mu było potrzeba. Gdy tylko skóra przyzwyczaiła się do warunków, a mięśnie odpuściły, przywołując przyjemne rozluźnienie sięgnął po jeden z żeli stojących na półce. Jeszcze nie miał okazji widzieć tej butelki, co musiało oznaczać, że to Itachi ją kupił. Zmarszczywszy brwi odkręcił korek i zaciągnął się zapachem pomarańczowego płynu.
-Mandarynki...
Szepnął ze słyszalnym uwielbieniem w głosie. W obecnych czasach Sasuke uwielbiał zapach mandarynek. To przywoływało wspomnienia. Tak, właśnie. To w taki sposób poznał Itachiego. Życzliwy mężczyzna, którego spotkał na ulicy i pokazał mu drogę, gdy się zgubił. Potem umówili się na kawę, rozmawiali, a w końcu okazało się, że są nawet nieco podobni i mają wiele wspólnego. Wylał trochę żelu na dłoń i przejechał po swoim ciele, myjąc się dokładnie z brudu i potu. To właśnie dzięki tamtemu spotkaniu polubił mandarynki. Gdy długowłosy musiał wracać do hotelu na następny dzień w podzięce przyniósł mu mandarynkę. Było to jednocześnie takie słodkie i przyjemne, że nie mógł odmówić jej przyjęcia. Ostatecznie nawet nie wyznał, że nie lubi takich owoców.
Za plecami dosłyszał cichy szelest, ledwo słyszalny przez wodę. Odczekał chwilę. Zamruczał z zadowoleniem, odwracając głowę w stronę osobnika, będącego właścicielem obejmujących go dłoni.
-Nie zaczekałeś na mnie z kąpielą.
Usłyszał szept tuż przy swoim uchu i uniósł kącik ust ku górze, wyciągając rękę aby przyciągnąć twarz kochanka do pocałunku.
-Wybacz. Liczyłem, że zdążysz wrócić.
Szepnął tuż przy jego wargach, z przyjemnością czekając aż długowłosy przeniesie ręce niżej. I niżej. Cóż... po całym dniu bez siebie było to w ich przypadku całkowicie normalne, że potrzebowali siebie i swojego dotyku, prawie tak jakby nie widzieli się około tygodnia. I takim właśnie sposobem całkowicie zapomniał o tym, nad czym zastanawiał się większość dnia, oddając się chwili.. Wszystko odeszło w niepamięć wraz z ulotną wodą i kolejnym pożądliwym dotknięciem.